На првото прашање ти одговори daniel spasovski, а јас на второто
.
2)Како би дефинирале потрошувач? Што предизвикува тој, пад на напон, поголем проток на струја?
Потрошувач е било кој уред кој троши било каков вид на енергија. Кратко и јасно
. На пример, и човекот е потрошувач, со таа разлика што ние трошиме хемиска енергија за да се одржуваме себеси во живот и имаме далеку поголем коефициент на полезно дејство од многу други потрошувачи
.
Потрошувачот троши енергија. Ако станува збор за електричен потрошувач, тој троши електрична енергија. Електричната енергија се карактеризира со две многу важни величини од кои потекнуваат сите останати величини. Тоа се напон и струја. Преку овие две величин се дефинира и внатрешната отпорност на потрошувачот. На пример, нека имаме потрошувач кој константно троши 5A струја при напон од 12V. Неговата внатрешна отпорност би била U/I, односно 12V/5A, односно 2.4ohm-и. Ако внатрешната отпорност на потрошувачот се промени, ќе се промени и потрошувачката на струја. На пример, ако внатрешната отпорност на потрошувачот падне на 1.5ohm-и, стујата која тој потрошувач би ја „побарал“ од изворот за напојување би била 12V/1.5ohm-и, односно 8А. Всушност, кај засилувачите (и други потрошувачи кои немаат константна потрошувачка на струја, односно потрошувачката зависи од определени, често непредвидливи настани), она што изворот за напојување „го гледа“ е токму ова, промена на отпорноста на потрошувачот. На пример, кога „ќе лупне бас“, отпорноста (поточно импедансата, ама да не навлегуваме во ова
) на засилувачот паѓа, а тоа за изворот за напојување (трансформаторот) е знак за „дај ми повеќе струја“. Е сега, тука се јавува проблемот :S. Совршените напонски извори за напојување (како што се разгледуваат во електротехниката) можат да дадат буквално неограничени количини на струја при што напонот на изворот за напојување би останал константен. Во реалноста, ова не е вака
. Секој извор за напојување има определена максимална јачина на струја која може да ја испорача (поточно моќност која може да ја испорача, а знаеме дека моќноста е U*I, така да, значи дека има определена максимална јачина на струја која може да ја даде за определен напон) и тука се јавува проблемот. На пример, нека едно трафо може да „трансформира“ енергија со максимална моќност од 200W (поточно VA, ама ај и во ова да не навлегуваме
). Трафото е намотано на тој начин да дава секундарен напон од 40V. Ова значи дека максималната струја која може да ја даде овој трансформатор е 200W/40V, односно 5A. Ова значи дека всушност нема начин ова трафо да даде поголема моќност од 200W, односно поголема струја од 5A за тој напон од 40V (ако е мотано за помал напон, ќе може да даде поголема струја, ако е мотано за поголем напон, ќе може да даде помала струја). Е сега, ако потрошувачот побара поголема јачина на струја од 5A (на пример, побарува 6A), обидувајќи се да ја испорача оваа јачина на струја, а во исто време да ја одржи константа максималната моќност која може да ја испорача, напонот на краевите на трасформаторот ќе падне, однсно ќе се јави фамозниот „пад на напон“
. Во вакви моменти, трансформаторот „се наоѓа во тесно“. Од една страна, не може да даде поголема моќност од 200W, но од друга страна струјата која му ја побарал потрошувачот е поголема од онаа која може да ја даде при напон од 40V (5A), па со цел да го одржи „балансот на равенката“ (што мора да го направи, исто како и се останато во природата, и тој работи на физички закони кои мора да бидат запазени
), го намалува напонот на неговиот излез со цел да ја зголеми струјата за да се одржи производот U*I константен, односно 200W
.
Во реалност, можно е истиот тој трансформатор да даде и малку повеќе моќност (на пример 220W), но само на peak-ови (во многу кратки временски интервали), не константно. Така да, и оваа равенка не е баш најточна (за реални ситуации), но најблиску е до тоа што најчесто им е потребно на инженерите, така да, во поголемиот дел од случаите не се навлегува подлабоко во проблематиката
. Едноставно се зема (на пример) толеранција од +10% или 20% на максималната пресметана моќност на трансформаторот и се смета дека напојувачката секција може да ги издржи и овие peak-ови на сигнал
. Искрен да бидам, вака се дизајнирани само навистина скапите уреди. Повеќето уреди имаат дури и поддимензионирана напојувачка секција, од која најчесто зависи стабилноста на целиот уред, па често се случува многу други проблеми кои ќе се јават подоцна во уредите да бидат последица токму на ова: лошо дизајнирана напојувачка секција :S. Тоа е исто како некој да ви даде да јадете една кришка леб и малку сол дневно, а да очекува да работите 18 часа носејќи камен од една планина на друга
... ќе работите ден, два, три, пет... ама на крајот, ќе липсате :S.
