Проблеми и решенија за новите Green и Red дискови на Western Digital

[GigaWatt]

Ја отворив темава бидејќи имам видено многу нови дискови кои се имаат зезнато за година или две, некогаш и по половина година. Не е проблемот тоа што се зезнале... проблемот е тоа што било на нив... најчесто, за жал, неповратно е изгубено.

Некој ќе рече „капацитетот им е голем, големо ниво на компресија на податоци на плочи со иста големина останата од 90-тите... не е ни чудно што откажуваат“. ОК, ајде да речеме дека тоа „држи вода“... до некаде. Сепак, зошто тогаш би правеле HDD-иња со тој капацитет, ако очигледно моменталната технологија не може да го поддржи тоа?

Пред да се појават денешните проблеми со "random" откажување на глави (под „проблеми со новите дскови“, пред се мислам на ова, откажување на електрониката за контрола е веќе реткост, но сметам дека исчезнувањето на едното е причина за појавување на другото), head crashes (до степен да видам струготини во внатрешноста на дискот од гребење на главите на површината на плочите... податоците се буквално уништени), заглавеност на мотори (повторно, најчеста причина е head crash... ситуација која не мора да значи „кажете им bye bye на податоците“, но сепак, непожелна), итн., во првата деценија од овој милениум, се појавија проблеми од типот на горење на електрониката за контрола на дисковите. Мислам дека во тој период, производителите експериментираа со се поголем број на вртежи на дисковите, намалување на нивната дебелина (можеби ќе ви текне на Maxtor slim сериите на дискови) и ред други работи и не обрнаа доволно внимание како се тоа ќе се одрази врз електрониката за контрола на дисковите. Поголемиот број на вртежи значеше и поголемо загревање на моторот за ротирање на дискот и место да ја остават висината на дисковите иста, Maxtor решија дури и да ја намалат (), со што ефективно се намали алуминиумската површина за ладење на моторот на дискот. Maxtor тврдеа дека slim сериите се само тенки, а не и дека е извадена „алуминиумска маса“ од дискот (што можно е да е точно, тие дискови беа прилично тешки за slim HDD), но затоа, се намали ребрастата површина на долната страна од дисковите :S. Една од функциите на оваа ребраста површина беше ладење на моторот на дискот... и општо, ладење на целиот диск. Освен тоа, зголемениот број на вртежи на моторот (релативно наглата промена од дискови со 5400 RPM на 7200 RPM) доведе до дополнително загревање на електронските компоненти за контрола на дисковите, кои, во тој период, пред се беа наменти за дискови со 5400 RPM. Кратко кажано, дел од компонентите работеа како да се overclock-увани. На пример, често знаеја да се користат исти контролери за моторот кај дискови со 5400 RPM и 7200 RPM. Се разбира, оние кои се користеа на дисковите со 7200 RPM, грееја повеќе. Некои од нив, дури не можеа ни да се допрат. За среќа, тогаш сеуште се користеше (колку толку) поквалиетен калај, а и SMD form factor-от на компонентите беше поголем, па ладните лемови сеуште не беа толку честа појава. Но, како што викаат старите, некаде мора да пукне , затоа, тој период, за жал, најмногу страдаa чиповите од електрониката за контрола.

Е сега, поучени од претходните искуства, а и во контекст на светскава "Green" кампања (), попознатите производители (WD, Seagate...) решија да воведат некои новитети. Го зголемија spin-up time-от, за да не влечат премногу струја дисковите при start-up (пуштање во работа) на дисковите. Ова е добра функција и е голема предност. Компјутерското напојување не се оптеретува премогу при пуштање на компјутерот во работа, а и со појавата на се поголем број на транспортни кутии за дискови (USB rack-ови), се намали потребата за „предимензионирање“ на напојувачката секција на екстерните напојувања на овие дискови. Мислам дека единствен недостаток им беше глобалното усвојување на PS/2 конекторот како power конектор за овие rack-ови, но, за среќа, по некое време си ја увидоа грешката и се преориентираа. Бенефит од ова имаа и 2.5 инчините дискови кои се напојуваа исклучиво преку USB портовите на PC-њата или лаптопите. Веќе нема потреба од двојните USB конектори, како што имаше до пред 5 или 6 години .

Но, за жал, се воведе и една многу проблематична „функција“. Head parking. Теоретски, да, треба одлично да функционира, но, во пракса, ги зезнува дисковите. Што е проблемот? Многу добро е објаснето на следниот линк:

Code: [Select]

https://forums.freenas.org/index.php?threads/hacking-wd-greens-and-reds-with-wdidle3-exe.18171/
Бидејќи сметав дека е прилично просто и добро објаснето, го зачував текстот (само од првиот post и не се, само она што е од релеватно значење за конкретната проблематика) во doc и можете да си го симнете од attachment.

И мене не ми беше јасен проблемот со се почестото random откажување на Green сериите на WD, се додека не направив подлабока анализа на SMART податоците на некои зезнати дискови и видов резултати многу слични на оние кои се прикажани на линкот. Се зачудив, почнав да барам која е причината и дојдов до тој линк.

Како што е објаснето, проблемот е head parking-от кој се активира по 8 секунди неактивност на дискот. Главите се ставаат во parking позиција и не излегуваат од неа се додека не се побара запишување или исчитување на податок од дискот. WD тврдат дека со ова се штеди струја и затоа ја крстиле таа серија Green . Значи, сепак, разликата меѓу оваа и поскапите серии ќе да е само firmware и ништо повеќе .

Но, како што е објаснето во текстот, има солуција и за ова . За да си го продолжите животот на дискот (кратко кажано, да го претворите во Red серија ), се што треба да направите е да го зголемите времето на некоја реална вредност (8 секунди е смешно малку). За среќа WD сепак направиле алатка за менување на ова време: WDIDLE3. Работи исклучиво под DOS и можете да ја симнете од сајтот на Western Digital, но е прикачена и на форумов. Има еден текст фајл спакуван заедно со алатката, објаснети се командите и како да го смените ова време или како сосема да го исклучите (иако, според некои тврдења, кај новиве дискови, дури и да ја искористите командата за комплетно гасење на parking-от, дискот пак ги става во parking позиција, но наведена е и една недокументирана команда која целосно го гаси head parking-от... не знам, ja немам пробано).

Ја пробав алатката со постари WD дискови (пред да се појават Green, Red, Black сериите) и чудно е тоа што алатката враќа назад дека idle parking time не е дефинирано кај овие дискови... и да видите, чудо, дисковите работат до ден денешен без ниеден bad sector, а као демек, head parking било бенефит . Но, тоа е тоа... маркетингот е најмоќната алатка.

За Red сериите се користи друга алатка: WD5471. Но, на линкот наведено е дека кај некои сопственици на Red серии, оваа алатка не функционирала, туку функционирала WDIDLE3 ... уште еден доказ дека дисковите се исти, се разликува само firmware-от... односно дел од firmware-от. И оваа алатка можете да ја најдете на сајтот на WD, но ја прикачив и на форумов.

Има и една трета алатка, WdSSpd, со која се подесува во кој мод ќе работи дискот (1.5GB, 3GB, 6GB), но некаде прочитав дека ова не го менува само модот на работа на дискот, туку дека се менува и бројот на вртежи. Официјално, WD тврдат дека Green сериите користат dynamic RPM () и се менува меѓу 5400 и 7200 врз база на работата на дискот (пак, као демек, за штедење на струја ). Од некои практични мерења кои ги прочитав некаде online (не знам каде, од премногу места црпев информации), и при максимално оптеретување на дискот, трофазниот сигнал за побуда на моторот не мрднал многу над 5400 RPM. Мерењето било вршено со осцилоскоп и не знам колку е валидно, немаше слики. Во секој случај, не можам да тврдам колку е ова вистина, ја немам пробано оваа алатка и не знам дали работи со Green сериите, но ако работи, тоа значи дека со помош на овие две алатки (WDIDLE3 и WdSSpd), не само што ќе си го продолжите животот на дискот, туку и ќе си го „конвертирате“ од Green во Red серија .

Единствена алатка која ја пробав беше WDIDLE3 и навистина функционира. Ја употребив на 1.5TB WD Green диск. Пред да ја употребам, од време на време, од дискот ќе чуев некој чуден клик. Ама ова не беше ретко, баш напротив, се повторуваше на неколку минути. Мислев дека дискот откажува... се додека не ги начекав овие информации online и не сватив дека тоа е всушност "feature", а не проблем со дискот .

Еве download link за сите алатки и текстот од линкот:

Code: [Select]

https://app.box.com/s/itnvbxjn0wziiq1ck69p

Code: [Select]

https://www.asuswebstorage.com/navigate/s/CFD60C8EAF774072ACD05793BD9426BEY

[BorceBT]

Супер информации, јас веќе одавна не купувам WD само заради откажувањата ама мој другар има интернет кафе каде скоро се е WD така да со оваа информација ќе може да спаси што е можно повеќе дискови пред да откажат сите.

[GigaWatt]

Да да, како не . Ја пробав алаткава и на еден WD 2TB Green диск кој прогресивно, секој ден по еден или два bad сектори правеше... и тоа при нормална работа, не беше ни преоптеретен многу. Всушност, тој диск беше првиот „пациент“ , но не го наведов во првиот post бидејќи сакав да бидам сигурен дека проблемот е навистина среден. За среќа не стигна до threshold-от BIOS-от да јави SMART Status Bad. Баш и на двата проверив колку им е LCC (Load Cycle Count) вредноста од SMART податоците, која всушност јавува колку пати главите биле ставени во parking позиција... смешно висока беше и кај двата. Откако ја применив алатката, еве, некое време веќе не прави bad сектори. Направив completely disable на idle head parking. Се прави со switch-от /D (wdidle3 /d). Прво проверив кој е статусот на idle3 со switch-от /R. И кај овој и кај вториот (1.5TB-ниот), алатката врати назад 8 секунди idle parking time. Е сега, немам проверено дали LCC се зголемил откако ја применив алатката (дали навистина е изгасен head parking-от)... тоа изгледа ќе остане за некој друг пациент .

Изгледа скоро сите Green серии до пред неколку години по default биле подесени да прават parking по 8 секунди. Исто некаде online прочитав и дека поновиве Green серии веќе го немаат тој проблем (изгледа премногу дискови им вратиле назад како неисправни по релативно кратко време), но не е лошо со алаткава да се провери дали навистина е така, дали е изгасен head parking-от по default во firmware-от, бидејќи можно е и да не е изгасен, туку подесен на 300 секунди. Јас лично, сосема би го изгласил. Зошто? Постарите дискови воопшто немаа head parking опција, па голем дел од нив до ден денешен супер си работат . Имаат по некој bad сектор, но тоа е сосема нормално за дискови стари по 5, 6, 7 години.

Општо, како што пиша, би избегнувал WD дискови, но еве, на линкот е наведено дека и Seagate вовеле head parking... човек веќе не знае што да избере .

[stiffy]

Голем процент од хард дисковите не се расипуваат од “паркирањето“. Конкретно овде се дискутира околу green ....па главна тема е паркирањето.
    Општо кај сите понови хард дискови, мааната е што производителот го изработива да трае кратко. Заприметите новите хард дискови од нискобуџетниве модели...како конкретно јас неколку WD Caviar Blue сум поправал, што кај Seagate или WD Raptor се веќе солидни и ретко се среќава ....после само една година користење, throughole (цевчињата кои ги спојуваат горниот и долниот слој) се толку многу оксидирани и испукани, што кај и да е одеднаш престанат да бидат проводни, а тоа е онај момент каде што знаеш дека не произведувал чудни звуци и други знаци на “туберколоза“ (шала   ) а наеднаш откажал.
Производството на ппк е катастрофален а трагичното е што тоа е намерно :/

Еве погледнете хард диск стар преку 10 год...maxtor 40GB


а throughhole дупчињата се беспрекорни...во овај период знаеа често да изгорат контролерите (како што нагласи погоре).
Фрустрира што моментално има технологија со која можат да изработат HDD-a што ниедна компонента не би била “слаба алка“ како некогаш што било греењето, контролерите и сл. па сега што се плочките или “врвните најнови подобрувања“ што најчесто ќе ја “усерат“ работата.

Тие хард дискови што се веќе солидни, се “солени“ во цените. Па како и да гледаш доаѓа она „сиромавиот дупло плаќа“.
На нас останува или да купиме од поелитните серии на WD, Seagate, Hitachi или со челични нерви да седнете да репарирате или превентирате такви дефекти.

Јас имам седнато и и ги имам “закрпено“ сите throughhole дупчиња на WD Caviar Blue 500GB. Макотрпна процедура каде што дупче по дупче со жица .1мм се корегира мизерниот бакар.
      Од тогаш, повторно купувам евтини хард дискови, но само што ќе го купам, цела плочка ја премачкувам со фото боја (таа ми е најпристапна) и ја печам на сонце...па огромен процент подобрување добивам со тоа што се намалува степенот на оксидација.
      Друга превенција е процедурата на Гига, за green серијата.

За среќа јас досега не сум имал премногу проблеми со хард дискови, еден ми умрел и сум го вратил. И уште со неколку сум се занимавал и експериментирал (не биле мои   ).
    
Додека сме тука, имам Seagate 40GB хард диск со изгорен контролер....доколку некој имате таков, потребна ми е само електрониката и би бил благодарен затоа што имам прилично многу важни податоци на истиот. Ќе напишам точен модел доколку се јавите со нешто слично.

[BorceBT]

Оксидацијата на безоловниот калај е познат проблем откако е воведен во широка употреба а богами и фирмите многу си го сакаат овој проблем искрено

[batka]

Пак нето од искуство: ако се јави проблем со ХДД (не го препознава машината,не може да се инсталира и покажува плав екран..) прва работа е да ја извадите плочката со електроника од куќитето на хардот и да ги  исчистите и калајдисате контактите помеѓу механичкиот и електронскиот дел на хардот. Во многу случаи хардот тргнува од прва,а зачудува што толку мала интервенција спасува податоци и прилично скап дел од хардверот.

[GigaWatt]

Голем процент од хард дисковите не се расипуваат од “паркирањето“. Конкретно овде се дискутира околу green ....па главна тема е паркирањето.

Да, муабетот беше околу Green сериите. Ама не се само тие со овој проблем, на линкот што го дадов има и сопственици на некои Red серии кои го имаат истиот проблем.

Во секој случај, да, главна тема беа Green сериите и парикирањето... конкретно, развивањето на bad сектори и практично, уништување на главите и дисковите поради паркирањето.

   Општо кај сите понови хард дискови, мааната е што производителот го изработива да трае кратко. Заприметите новите хард дискови од нискобуџетниве модели...како конкретно јас неколку WD Caviar Blue сум поправал, што кај Seagate или WD Raptor се веќе солидни и ретко се среќава ....после само една година користење, throughole (цевчињата кои ги спојуваат горниот и долниот слој) се толку многу оксидирани и испукани, што кај и да е одеднаш престанат да бидат проводни, а тоа е онај момент каде што знаеш дека не произведувал чудни звуци и други знаци на “туберколоза“ (шала   ) а наеднаш откажал.
Производството на ппк е катастрофален а трагичното е што тоа е намерно :/

Да, но ова е репарабилно . Во една друга тема пишав дека имам намера да напишам туториал за решавање на најчестите проблеми кај денешните дискови... токму на ова мислев . Како што веќе пишав, ова може да се поправи и дискот да тера уште долго време . Само да најдам „пациент“ . Проблемот со паркирањето на главите е иреверзибилен. Ако еднаш почне да развива bad сектори дискот, процесот најчесто е иреверзибилен. Во некои ретки случаи, можно е дискот да престане да прави bad сектори... под услов да не работи во истите услови во кои работел (во конкретниов случај, да ги паркира главите на секои 8 секунди неактивност), но ова треба да се тестира, да се види дали ќе продолжи да прави bad сектори (неколку дена континуиран write/read тест со CRC check би требало да биде доволно). Ако во овој период не продолжи да прави bad сектори, може да се смета дека нема да откаже... барем не во брзо време. Во секој случај, паметно е да не се користи како примарен диск (главен storage). Евентуално може да се користи за привремен транспорт на податоци или за чување на некои поневажни податоци.

Јас лично препорачувам да не купувате ништо што има "Green" ознака на него... без разлика дали е HDD, компјутер, машина за перење... општо, било што што спаѓа во електронска опрема. Да не навлегувам во тоа кои се проблеми ги имаат овие таканаречени "Green" уреди, кратко и едноставно, избегнувајте ги. Знам дека цените им се примамливи, ама верувајте, сиромавиот дупло плаќа. Не паѓајте на маркетингот на компаниите „еколошки, Green, малку струја трошат, тинитири минитири“. Подобро дајте некој денар повеќе за струја отколку да купувате нови уреди на неколку години. Ако веќе сте загрижени за природата, верувајте дека со овие ефини уреди повеќе штета и правите на природата отколку што и помагате. За неколку години, уредот ќе заврши на отпад.

Истиот муабет беше и со CFL-ките. Као демек, штедливи, ова она... ништо. Се расипуваат по месец или два и на крајот пак повеќе шета отколку ќар.

Тие хард дискови што се веќе солидни, се “солени“ во цените. Па како и да гледаш доаѓа она „сиромавиот дупло плаќа“.
На нас останува или да купиме од поелитните серии на WD, Seagate, Hitachi или со челични нерви да седнете да репарирате или превентирате такви дефекти.

Податоците се се поважни и поважни. Веќе се е дигитално. Така да, мене лично ако ме прашате... NAS storage со серверски дискови во RAID, некој поскап UPS врзан за NAS-от и гигабитен switch за пристап до NAS-от врзан за најобичен router (не мора гигабитен router да имате, нема потреба) е солидно решение за денешно време. Не е fail proof, но е најблиску до тоа. Ова е „солено“ решение, но... се зависи од тоа колку ви се важни податоците.

Додека сме тука, имам Seagate 40GB хард диск со изгорен контролер....доколку некој имате таков, потребна ми е само електрониката и би бил благодарен затоа што имам прилично многу важни податоци на истиот. Ќе напишам точен модел доколку се јавите со нешто слично.

Пиши во секцијата за побарувања. Сликај ја плочката, ќе видам дали имам таква . А ако не најдам плочка, барем сликај го контролерот, ќе видам дали имам таков .

[GigaWatt]

Еве некои слики како изгледа целата процедура . Како што е пишано претходно, алатките се под DOS, така да, прво мора да подигнете DOS (не мора од floppy, го има на Hiren's Boot CD ).

[bicikle]

Ова околу модовиве.. демек хдд од 1,5гб може да собере 6 гб?

[GigaWatt]

Не, ова се tweaks само за подолг век на дисковите.

Пишува на почетокот на темата, почни да читаш ќе ти стане јасно. Производителите на дискови (не само WD, веќе сите) воведоа една нова „политика“: head parking. Као демек се штедело на струја ако главите не биле постојано над површината на дисковите, а и се намалувал бројот на head crashes при снемување на струја... нема везе, ова се екстремно ретки случаи, а head parking-от за време на работа на дискот е додаден само за да ги зезнува почесто дисковите. Порано, на старите дискови, што беа произведени до пред 10-тина и повеќе години, parking позиција на главите им беше на почетокот на дискот (на самите плочи и истите беа за нијанса потенки на тој дел од дискот). Арно ама, после некое време им текна, parking позција на главите (кога дискот не работи, power off) да биде надвор од плочите на дискот (исто како кога ја паркираш иглата со рачката од грамофон надвор од површината на грамофонската плоча). Да, ова изгледа пологично и посигурно од перспектива на функционирање на грамофонска плоча, но не и од перспектива на работа на HDD. Прво, при пуштање на дискот во работа, ако главите се надвор од површината на плочите, шансите главите да се удрат со некоја од плочите при нивното позиционирање на површината на дискот, се поголеми отколку ако лежат на површината на дискот. Второ, ако згора на тоа го додадеш head parking-от за штедење на струја (паркирање на главите при определено време неактивност на дискот, кај WD ова време е 8 секунди, кај други производители е друго), дискот се доведува во ситуација на „не сум активен 8 секунди, паркирај ги главите“, за потоа, секунда или две подоцна, да треба пак да ги отпаркира бидејќи опративниот систем дал некоја команда нешто да пише или исчита дискот. Бројот на head parking cycles по само месец или два работа влегува во црвено според SMART Data, а и шансите при паркирање/одпаркирање на главите, некоја од нив да удри во плочите, е екстремно поголема. Порано, head parking count-от беше скоро ист со power on/off count-от. Сега, ако не го направиш овој tweak, може да имаш неупотреблив диск за неколку месеци... особено ако ти е примарен диск, диск на кој ти е инсталиран оперативниот систем. Дури и ако ти е под гаранција и ти дадат нов, производителот не е одговорен да ти ги врати изгубените податоци назад, така да... мој совет е, better be safe than sorry. Head Parking --> Disabled и готово .

[GigaWatt]

Претходно stiffy малку ја начна темава, па еве, ајде, во контекст на тоа што го има пишано за контактите на главата, еве како изгледа еден Western Digital диск по неколку години користење.



Забележете ја бојата на контактите на контролната електроника... очигледно е дека се екстремно оксидирани. Ова се случува од греење на интегрираните кола на плочката од електрониката за контрола, но ова порано беше реткост иако дисковите често знаеја и повеќе да греат. Причината зошто во денешно време ова се случува се две. Прво, многу неквалитетна изработка на самите ППК. Не дека изработктата е неквалитетна, водовите најверојатно се изработуваат од рециклиран бакар... или премалку бакар имаат во нив... не знам кое од овие две е, но ова дефинитивно беше реткост порано. Второ, ладилно тело на интегрираните кола често е голем ground plane на долната страна од чипот и истиот е залемен за него. Овој ground plane е најчесто „пунктиран“ низ слоевите (најчесто се двослојни, но некои се и со повеќе од два слоја) за да се создаде што е можно поголема ладилна површина без притоа да се додава ладилно тело. Исто е изведено и ладењето на интегрираните кола кај лаптопите, како и switching MOSFET-ите кај матичните плочи на десктоп компјутерите.

Конкретно тие контакти, од горната страна на плочката, се наменети за debugging и се со proprietary конектор (значи само сервисерскиот тим и инженерите од Western Digital знаат како да ги користат, кој пин што е, итн., иако дел од распоредот на debug пиновите го откри Dejan, лесна нек му е земја), така да, тие не ни се од интерес, но контактите за контрола и комуникација со главата се од долната страна на плочката, па замислете како изгледаат тие .

Еве како изгледа само плочката, од горната и од долната страна.



Се гледа прилично оксидирани се. Да бидам искрен, судејќи по горната страна на плочката, контактите се во подобра состојба од таа во која мислев дека се, но сепак, се гледа дека се далеку од сјајни.

Е сега, зошто се оксидираните контакти на контролната електроника проблем и зошто мора да се отстрани што е можно поскоро. Прво, напонските нивоа со кои комуницира главата (поточно preamplifier-от) со контролната електроника се толку ниски, што лесно може да се случат грешки во комуникацијата, дури и при мала оксидација на контактите, а не па при волку голема оксидација. Второ, густината на записот кај новите дискови е толку голема, што ECC-то на крајот од секој сектор се почесто и почесто корегира грешки при читање и запишување. Замислете и овој код да е погрешно запишан поради лоша комуникација меѓу главата и контролната електроника. Тоа сигурно ќе доведе до појава на логички bad sector, во случај кога и податоците од тој сектор не се поклопуваат со ECC-то на секторот. Порано, кога големините на дисковите достигнуваа до неколку GB или евентуално до кај 10-тина или 20GB, ECC-то можно е да корегираше грешка при 5 до 10 илјади исчитани сектори. Сега, при денешната густина на запис на податоците на класичните механички дискови, овој код корегира грешка на секој 20-ти или 30-ти исчитан или запишан сектор. Само проверете го полете за ECC во SMART Data, ќе ви стане јасно колку грешки се корегираат само во една минута работа на дискот. И при денешната густина на запис на податоците на, притоа, иста големина на магнетен диск како од пред 25 и повеќе години, сосема нормално е да се случува ова.

Еве како изгледаат контактите по чистење со контакт спреј и памучно крпче.



Не ги исчистив баш вуквално сите контакти, на пример, контактите за TP (Test Point, при сервисирање на плочката би требало да се користат... ако може некој да најде шема од овие плочки , најверојатно се чуваат во сефови на некои Швајцарски банки) не ги исчистив, но нив и онака нема никој да ги користи, така да, нема поента тие да се чистат. Исто важи и за контактие за debugging. Тие ги исчистив само да претставам колку беа нечисти/оксидирани контактите.

Е сега, ни ова не е доволно. На сликата од долната страна на плочката (десната слика), во горниот лев агол од плочката се контактите за контрола на главата. Е сега, треба истите да се калаисаат за да не се јават проблеми со дискот во иднина. Имено, контактите за главата од механичката секција на дискот се игличести. Понекогаш знаат да им стават свиткани иглички, како во конкретната ситуација (ќе следува слика), но без разлика, контактната површина меѓу овие игличести контакти и некалаисаните, а освен тоа и оксидирани контакти, од страната на контролната електроника, се намалува. Освен тоа што се намалува, со континурана оксидација на контактната површина, се зголемува и отпорноста меѓу овие два контакти, а при екстремно ниски напони на комуникација меѓу контролната електроника и главата, не само што може да се јават грешки, туку и главата механички да ја оштети површината на магнетниот диск. Како може да се случи ова? Прилично лесно, сметајќи дека и напонот за контрола на магнетната намотка со која главата се движи по површината на магнетниот диск, се пренесува преку овие контакти. Овие контакти се единствената линија за комуникација и напојување на се што се наоѓа на главата за читање/запишување и контролната електроника. Порано, овие контакти не само што не беа изведени како игличести контакти на самиот диск, туку згора на тоа и контактите од контролната електроника задолжително беа калаисани. Бидејќи игличестите контакти одземаат помалку простор од лизгачките, како што беа на старите дискови (контактот се изведуваше на сличен начин како кога влегува некоја картичка на слот во матична плоча), веќе сите производители на дискови се префрлија на овој начин на изведување на контактите со контролната електроника. Прво, Western Digital го имплементираа овој систем, па потоа, кога видоа дека поголем ќар имаат од расипани дискови (таман по истекот на гаранцијата, по година и половина или две, се купуваа нови), почнаа и сите останати. Освен тоа, калаисувањето на контактите скоро секаде се исфрли (чест на исклучоци, гледам Toshiba уште ги калаисуваат контактите на нивните дискови). И затоа сме сега во таква ситуација во која сме... се почесто расипување на хард дискови од... баш буквално никаква причина :S. Што викаат „абе до вчера работеше најнормално“ . Е да, ама до вчера, главата ја немаше акнато магнетната плоча, денес, поради оксидација, магнетот за контрола изгубил контрола, главата акнала од страна некаде, па се вратила назад во позиција и при враќање, оп... гледај спирална гребаница на магнетниот диск . Или при power off нема да се врати во паркинг позиција, дискот ќе престане да врти и... head crash. Можно е и да проработи, колку да ги вратите податоците назад, ама тој диск веќе никогаш нема да можете да го користите.

Еве како изгледаат игличестите контакти на дискот.



А еве како изгледаат контактите на контролната плочка по калаисување.



И перничето под плочката игра многу важна улога. Некои сметаат дека само пречи и дека му пречи на воздухот да струи за да ги лади чиповите, но ова ми се покажало како апсолутно неточно. Прво, бидејќи чиповите се ладат преку плочката, а плочката е зашрафена за алуминиумското куќите на дискот преку четири или повеќе шрафа, така да, има цела огромна алуминиумска површина за ладење на интегрираните кола од контролната електроника. Освен тоа, тоа порано беше поголем проблем бидејќи чиповите од контролната електроника работеа на напони од 5V или 3.3V. Во денешно време, повеќето чипови работат на напони од 2.5V или пониски, така да, проблемот со греење е значително намален. Второ, со ова перниче се спречува навлегување на прашина меѓу механичкиот дел од дискот и контролната електроника, со што се намалуваат проблеми при преносот на сигналите.

Еве како изгледа долната страна на дискот (механичкиот дел) со извадена контролна електроника.



Со среќа во репарацијата на вашите дискови . И задолжително пуштете HDD Regenerator по репарацијата на контактите за да ги корегира евентуалните логички bad sector-и кои можеби настанале поради оксидираните контакти и лошата комуникација меѓу контролната електроника и главата .

[batka]

Јас пишав еднаш за овој проблем со контактите на ХДД, можеби погоре во ова тема.Но , една работа од искуство- не ставајте толку калај на контактите!Да не бидат полни како перничиња, ами рамни.Така повеќе ќе држат.И ставајте квалитетен тинол, со колофониум и не ставајте паста воопшто!! Секоја паста,колку и да не признаваат производителите, содржи киселина.Контактите фатете ги со водена шмиргла, онака лежерно и проверете дали се со иста висина,односно дали сите добро налегнуваат на штампата! Сум имал и такви проблеми.И на крај, при стегањето на штрафовите гледајте тоа да биде рамномерно направено , за да може водовите правилно и рамномерно да се спојат.

И овие 160- киве Green и Red дискови на Western Digital се најпроблематичните од сите што постојат. Имаат печатени плочи резил, за калајот што е употребен да не зборуваме - веројатно е три пати рециклиран!!

[bicikle]

Точно за пастата, сум имал лоши искуства, значи обавезно оксидира. И ред други течности наменети за лемење реагираат со металите. Едино калофониум и тие што се средствата за ребалинг.

[GigaWatt]

@batka: Што знам, јас па спротивно искуство имам. Кога сум ставал помалку калај, знаеле да ми се вратат пак со „абе не ми работи комјутерот“. Стави повеќе калај, ќе проработи дискот, ќе се подигне оперативниот систем. Можно е игличестите контакти да губат „еластичност“ (да не притискаат толку јако на плочката како што притискале на почетокот), па да се јавува овој проблем. Со повеќе калај, ги буткаш малку подолу и ваљда си добиваат добар контакт пак.

А за пастите, ретко ги користам и ако ги користам, веднаш потоа ги бришам остатоците со контакт спреј и памучно крпче. Ако немам контакт спреј на располагање, најевтините валажни марамчиња од КАМ се одлична замена . Потоа, влажната површина само ја поминувам со суво памучно крпче .

Околу користењето на водена шмиргла, искрено, јас барем не би препорачал. Ми се има случено еднаш да ми испадне контакт од плоката така користејќи ситна шмиргла (не знам дали беше водена, ама ситна беше). Потоа, требаше да вадам од некоја плочка бакарно ливче, па да го лемам пак назад, па водот микроскопски, па дали фати, па... си отворив работа бидејќи немав контакт спреј на располагање во моментот. Инаку, со контакт спреј многу брзо се вади оксидниот слој. Ќе шприцнам малку на памучно крпче, со него, со прст ќе почнам да бришам по плочката и готово, за неколку секунди, се е извадено .

@bicikle: Да, со калафониум контактите излегуваат тип топ . Единствен проблем е потоа вадењето на калафониумот, бидејќи ако имаш ставено поголема количина, можно е да треба неколку пати да шприцаш со контакт спрејот за да го извадиш. Со алкохол, нема шанси, сум пробувал. Треба да се утепаш од триење и не знам колку пати да го натопиш крпчето за да падне се... а додека триеш, може и да ја оштетиш плочката, така да, за чистење на вакви плочки, со ситна SMD електроника на нив, скоро исклучиво користам контакт спреј. Една боцичка од поголемите е 500 денари, а ми трае околу една година. Мислам дека не се исплати да штедиш на вакви работи за главоболките и работата која може да си ја отвориш ако користиш некое друго средство. Сум пробувал и со други, како PRF 6-68 друг не сум нашол . Само во Loging го има и скап е, пишав, 500 денари се големите боци, 250 малите, ама се исплати. Колку пати не сум можел нешто да извадам, налепница ли, оние гуменине розеви термо проводни налепници што ги ставаат на ладилни тела на матични плочи... ова се тоа парче прави . Два, три пати максимум шприцаш, бришеш со крпче и толку, веќе го нема .

[bicikle]

Да, калофониумот е изолатор и при контакти лемење знае да направи проблем, али па лесно пука при мали физички напори па така да 2-3 пати да го прештекаш контактот сам ќе падне, али има специфични ситуации кај што мора флукс, кој е доста по скап...