Меко лемење е со калај и олово (60:40) а тврдо ти е со слична легура со додатоци на цинк бакар сребро и што ти знам уште не, ижа повеќе комбинации т.е. легури за соодветни намени. Таа легура е по цврста од калајот, но се топи на повисоки темп, во зависност од составот, а некогаш е и поцврста од вар, бидејќи не го одкалува материјалот кој што го лемиш.
До сега што знам, врв во ваквото лемење имаат достигнато vw така што користат соодветна жица, во средина од аргон, со струја иницираат топење на жицара а потоа со ласер ја дотопуваат жицата (бидејќи ласерот има мала површина на дејство, па мора и ел. енергија за да се разлее јбаво легурата ) со што останува цинкот на лимот неоштетен. Практично нешто ќе му дојде како комбинација од лемење и заварување.
Е сега оваа процедура е автоматозирана, и само како таква останува да се користи во индустријата, но наоѓа голема примена бидејќи соодветни легури се топат на 400-500 степени и процесот е ист како кога лемиш со лемилоца, а со бренер по потреба се догрева материјалот кок го лемиш. Исто можеш да лемиш само со бренер и така е доста по згодно т.а. го загреваш материјалот кој што ќе го лемиш и нанесуваш од легурата. Се користо за секакви видови метали кало алуминиум, челик, железо, бакар, месинг итн...
Aluminum Welding Brazing and Soldering with a Hand Held TorchПоради повисоките температури не се користи во електроника, освен во некои ретки исклучоци.
