Уште повеќе се запрепастив од анкетата,сега процентот на оние кои не читаат часописи се покачи на 33%.. Трагедија..
Maki, луѓето одговараат на анкетата во контекст на аудиофилски списанија бидејќи во тој контекст почна целата тема
. Не ја земај оваа бројка глобално, за сите списанија. Не секој сака да чита аудиофилски списанија. Некој се интересира повеќе за микроконтролери и дигитална електроника, тоа не значи дека не чита списанија од таа област
. Едноставно не го интересира аудио техниката
.
GigaWatt,мешаш поими,некој може да чита часописи чак и ако не ги купи ,преку warez или ако го позајмиш часописот од комшијата да го читаш.Ако не го купиш часописот а ипак прочиташ позајмен часопис од комшијата,онда според тебе тоа не е читање часописи?? 
Има и online бесплатни часописи,тоа пример е Soundstage,ако го прочиташ онда тоа не е читање пошто е бесплатно?? Некои од тестовите Stereophile бесплатно ги постира на нивниот сајт.
Добро, ако гледаш вака на работите, да, во тој случај, повремено читам списанија или ако не повеќе, барем ги разлистувам или читам делови од нив (определени написи кои ме интересираат)
. Но не аудиофилски, пред се бидејќи, според сите мои досегашни анализи и критики од страна на други лица, не сум аудиофил
. Задоволен сум со тоа што го имам (од аудио опрема, а ова по дефиниција не е црта на аудиофилски карактер
) и интересите веќе не ми се толку насочени во таа свера, така да, веќе воопшто не читам аудиофилски списанија
. Како што пишав, порано по малку подчитнував по нешто од аудиофилските списанија, сега веќе ништо
.
A многу сумњиво е другите извори на информации од интернет каков квалитет на информации даваат.Да го цитирам batka - никој не е будала да си го троши времето и да напише нешто ако нема ќар од тоа! Зашто не му веруваш на автор потпишан со име и презиме у часопис,а му веруваш на некој анонимен од интернет? Ја тоа би го нарекол наивност.
Да, и ова е апсолутно точно. На интернет може да се начека се и сешто. Многу од информациите може и намерно да се невистинити. Затоа се користи проста логика и разграничување на лажните од вистинитите написи и информации кои може да се најдат online. На пример, повеќето од оние информации кои се лажни и невистинити, лесно може да се провери (дознае) дека не се бидејќи најчесто се некои глупости (зезанции) кои се навистина нелогични и за некој кој има познавање од егзактните науки „од километар“ се гледа дека „ова е чиста измислица“. Како пример ќе го наведам оној „звучникот“ и „појачалото“ направени од алуминиумска фолија и патика
. Што е најинтересно, во коментарите на youtube, се гледаше дека определена група на луѓе верува дека ова може да функционира бидејќи го направиле и се чуделе зошто не им функционирало и прашуваа каде грешат
. За луѓе кои имаат познавања од егзактните науки, уште кога ќе го пуштат клипот, ќе им стане јасно дека станува збор за prank, зезанција
. Затоа, треба да имаш „филтер“ за вакви работи
. И во принцип, повеќето од невистинитите работи кои може да се начекаат online спаѓаат во оваа група, pranks
. А оние кои се навистина напишани научно и „теоретски издржани“, но со цел да се дезинформира определена група на луѓе, се навистина ретки
. Да не речам, скоро и ги нема
. А и за нив лесно се „прави филтер“
. Читај коментари
. Јас често повеќе информации имам „собрано“ од коментарите отколку од самите статии/написи
. Некој, некаде, со поголемо познавање од таа област (бидејќи јас можеби и немам големо познавање од таа област која ја читам), сигурно ќе ја „провали“ финтата
.
Околу тоа, „не му веруваш на потпишан автор во списание, а му веруваш на некој анонимен од интернет“, да, му верувам, но токму од истите причини кои ги наведе. Да, он не зема пари за тоа што ќе го пише, но нема ни причина да лаже токму од причината која ја пиша
. Никој не го плаќа за тоа што го пишува
. Зошто би имал причина да лажам за нешто, кога не добивам пари за тоа, згора на тоа, може да останам анонимен. Совршена комбинација
. Можам да пишувам за тајни за кои никој не знае
, а да не сносам никаква одговорност за тоа што сум го пишал
. Се разбира, ако сака некој да дознае кој сум и навистина се потруди, ќе се најде начин
. Поентата ми е дека под таа „капа на анонимност“, луѓето осеќаат голема слобода... некои ја искажуваат на деструктивен начин (на пример, шират дезинформации и лаги), но поголемиот дел сепак ја искажуваат на позитивен начин
, односно поставуваат информации кои можеби ниедно списание не би ги издало официјално
. Од моето досегашно искуство со информациите презентирани online, ова е апсолутно точно
. Бидејќи, статистички гледано, од моето искуство, ова е апсолутно точно, одлучувам во поголемиот дел, да им верувам на информациите презентирани online, а не на оние напишани во печатени медиуми (официјални изданија)
. Многу честа е и ситуацијата кога баш оние луѓе кои имаат издадено определен напис или статија во некое списание, да имаат свои сајтови, блогови или форуми и таму да презентираат информации кои не се достапни во нивните написи за списанието
. Можеби и не можеш „официјално“ да докажеш дека станува збор за истите луѓе, но по стилот на пишување, познавањата од определена област и некои други социолошки фактори, со прилично голема сигурност можеш да кажеш дека „тој е тој“. А зошто пишуваат работи кои нормално не се достапни во списанијата, тоа е веќе сосема друго прашање
. Сметам дека има многу фактори меѓу кои како два, барем според мене, најважни би ги издвоил: прво, печатењето на списанието е долготраен процес, на некои луѓе им треба информацијата веднаш, не му врши работа по еден месец или два месеци, па зошто да чекаат, кога веќе ја имаш информацијата, спремен си да ја споредлиш, сега барем е тоа лесно
; и второ, после поминување низ сите административно-лекторско-правни корекции, твојот напис може да личи на се, само не на тоа што си го замислил... односно, да биде осакатен, па на крајот дури да ти биде и криво што воопшто си се одлучил да го објавиш тој твој труд во списание, а не online, каде ќе си ја имал слободата да го пишеш ти како што сакаш (анонимно или под псевдоним, но без разлика, поентата е во точноста на информацијата и слободата на изразување нели, а не толку кој стои зад неа
), без некој лектор, адвокат и административец од списанието да ти „дише во врат“
.
Аман бе GigaWatt,какво размислување ти е ова?? Па не се часописите само каталози за купување,има у часописите разни интересни информации и новост,објаснување на разни нови и стари технологии и многу други ствари што не можеш да ги најдеш на интернет.А ако си спаднал на тоа да читаш само ако треба да купиш нешто ново,онда..
Опремата што се тестира у часописите често е ефтина и уопште не е преценета,дадов пример со тест од Stereophile за звучници што коштаат 40 долари пар
http://www.stereophile.com/content/dayton-audio-b652-loudspeaker
Не викам дека нема корисни информации, има
. Затоа и сеуште читам определени написи од некои списанија (како стигнувам до нив, тоа е веќе сосема друга тема
и затоа и пишав дека „не купувам списанија“, што не значи дека не читам определени делови од нив, а понекогаш и цели
... како кога, не често, но ако ме заинтересира нешто, да, знам да почнам да читам и да се зачитам... ова зборувам општо за научно-популарни списанија, не за аудиофилски, за кои и се дискутира во темава, аудиофилски списанија веќе скоро и да не читам) кои често може да се најдат и online на определени блогови или на самиот официјален сајт на списанието
. А дури и да го нема официјално online презентирано написот, секогаш се наоѓаат „други извори“
од кои може да се најде истиот напис/статија
.
А инаку, никогаш не се ослонувам на рецензии во списанија, за било што, не само за купување на нова опрема, и тоа не само аудио, било каква опрема. Прво што правам е барам online за можни проблеми со уредот (кварови)
. Има луѓе кои купиле нешто на база на рецензија или цена (поскапото е секогаш подобро, така барем вика „правилото“, но ова не мора секогаш да е точно
), па се „изгореле“ и сакам и јас да знам дали имам шанси да се „изгорам“
. Во денешно време, повеќето луѓе, веќе одговорите за нивните прашања и проблеми ги бараат и искажуваат скоро исклучиво online
. Зошто? Па веќе наведов неколку причини
. Лесно е, брзо е и шансите да добиеш точен одговор се прилично големи
. Не дека нема шанси да добиеш точен одговор и од некое списание, има, но дури и да е точен, прецизен и детално објаснет одговорот, ќе стигне дури по еден месец, па треба да го купиш списанието, па треба да прочиташ, па ако имаш нешто нејасно пак да пишеш... едноставно е многу долг овој процес. Немам време јас да се „бафтам“ со преписки со месеци кога одговорот на моето прашање ми треба сега, не по три месеци
. Шансите да добијам брз одговор (а прилично често, и точен) се многу поголеми ако го поставам прашањето online
.
