Целиот електроенергетски систем е прилагоден за пренос и дистрибуција на наизменична струја. Дома повекето уреди ни работат на еднонасочна струја, но сепак сите се уклучуваат на наизменична. Преправка на сите тие системи во следниве 20 години дефинитивно нема да има, бидејки тој е преголем проект, на кој никој нема да се нафати, и е многу тешко изводливо. Што значи без разлика како се пренесува енергијата на големи растојанија, на крај пред да влезе во дистрибутивната мрежа мора да се направи во синусна форма. Добрата работа во пренос на еднонасочна струја е што реактивните загуби по водот се елеминирани (Xl, Xc, Корона, Скин ефект, ...) и остануваат само активните загуби. Пренесувањето на висок напон се изведува за да се намалат џуловите загуби во водот. И се така убаво со пренос на еднонасочна енергија, но што се случува кога ке дојде до крајот, илјадници волти кои не се спуштаат баш така лесно. Значи тука е предноста на наизменичната струја, многу е лесна конверзијата (со трансформатори). Постројки за конвезија од еднонасочна во наизменична енергија има веке многу одамна, кога немало ни IGBT и слични елементи. А зошто па тиристори, па тие се најпогодни за оваа работа. Можат да се изработат со најголеми мокности (10000V, 5000A), и за таа работа се најупотребувани. И самиот инвертор е така дзајниран да од него дирекно се добие синусен напон и струја. Има повеке видови такви инвертори, но наједноставен е само со 2 контраиндуктивно спрегнати намотки, која едната е главна а другата споредна, и 2 тирирстора, еден носечки а вториот се користи за да го исклучи првиот. Целиот склоп е нагоден на резонантна фреквенција од 50Hz, и тиристорите се вклучуваат само за да додадат енергија во колото, а несакате да знаете колку се само сложени овие конвертори што се користат денеска (екстремно скапи, за огромни мокности, многу сложена математика за нивната анализа, едноставно цела наука). Употребата на било кој друг прекинувачки елемент е далеку од оваа цел (IGBT 1000V 300A, BJT 800V 400A, MOS 500V 80A, GTO 2000V 600A).
