GigaWatt теоријијата е дека енергијата не се ни губи и создава, добро што со емитуваните радио сигнали кои се впиле во земјата или патуваат низ космосот, дали тие ке конвертираат повторно во друг вид на енергија или ке лутаат и слабеат а тоа е еднакво на сосем загубена енергија ?
Не, не, се впива од околната материја. Е сега, електромагнетниот бран слабее (или барем така изгледа) во безводушен простор бидејќи се зрачи насекаде. Замисли дека електромагнетниот бран е израчен со ненасочена антена (оние што се како стапче, зрачат на сите страни, не ми текнува сега како се викаат
), ама за да ги поедноставиме работите, ќе претепоставиме дека се зрачи дводимензионално, а не тродимензионално (да не мешам просторни агли и такви работи
). Е сега, на почетокот, на пример, на растојание од 2m од антената сигналот е супер. Зошто? Бидејќи антената прима голем процент од испратениот сигнал. Да претпоставиме дека површината на таа приемна антена е 1m^2 (тропам цифри, чисто како пример
). Ако приемникот ни е на растојание од 2m од антената и ако антената од приемникот има димензии од 1m x 1m, значи дека приемната антена прима (2m/(2*Pi*1m))*100 = (2/Pi*2)*100 = (1/Pi)*100 =~ 31.84% од вкупната израчена јачина на сигналот на сите страни (сметам дека зависноста е линеарна, иако не знам каква е зависноста, можно е да беше квадратна или лограитамска/експоненцијална и ептен апроксимирам, нека ми простат тие кои точно знаат каква е зависноста, но мислам дека вака наједонставно би се објаснило). Доколку приемната антена е на поголемо растојание, приемниот сигнал ќе биде уште послаб, на пример 10, 15% од вкупната израчена моќност. Значи, всушност, илузија е тоа дека моќноста ослабува со растојанието. Да, таа ослабува, но бидејќи моќноста треба да се пренесе на поголема површина, односно радиус (размсилуваме во две димензии сега, затоа радиус
). Ако ние паралелно со оддалечувањето од предавателната антена ја зголемувавме површината на приемната антена, така да процентот на примен сигнал од вкупниот израчен останеше константен, на растојание од (на пример) 1km ќе имавме антена со површина од 1000m^2
. Значи, поентата е, ако сакаме јачината на сигналот да остане иста кај применикот, мора да ја зголемиме антената. Ако сакаме да примаме 100% од израчената моќ од сигналот, само треба да монтираме метална топка или цилиндар околу предавателот и завршена работа
(барем теоретски, во пракса не е е баш вака, ама тука некаде е
). Ако сигналот во вселената изгледа дека ослабнал, да, ослабнат е, но ослабнат е за да се прими со таа антена, ако му ставиме 1000 пати поголема антена, сигналот ќе си има солидна моќност
. Поентата е во проширувањето на сигналот на се поголема површина и се поголема површина, затоа изгледа дека ослабнал. А инаку, ако ја собереме вкупната зирачена моќност на сите страни, таа ќе си остане константна, освен ако дел од неа не бл апсорибиран од околна материја, но во овој случај, зборуваме за совршен вакуум, така да, материјата е ирелевантна
.
Друг пример, пушти сијалица во скривница која е затворена од сите страни и нема ни прозор, таа енергија (светлината) не иде нигде и нели нема во што да се конверира а тоа е буквално исчезната енергија ?
Тоа е исто како да кажеш „таа сијалица не свети се додека јас не влезам во собата“
. Не е точно, таа си ја предава енергијата на материјата од која е направена собата, баш материјалите кои не пропуштаат светлина се најголеми апсорбенти на таа енергија (нели, тоа е поентата, не ја пропуштај свелината, апсорбирај ја
, на пример, стаклото е најлош апсорбент на свелина
). А тоа што ние не можеме да ги видиме полезните фекти од нејзиното светење, тоа е друга работа
.
