Нема кој да не шпота... такви сме ние, ако нема кој да не буцка ко волови (и тој треба да не е Македонец... бидејќи ќе мислиме дека пробува да се прави попаметен од нас
... најдобро е ако е некој Бугарин, Србин, Албанец...), ништо не правиме, тапкаме во место.
Тоа е нашето проклетство. Сите се најпаметни, сите се знаат, сите за се ги бива... се ова само на зборови, се разбира. Реалноста е дека врска немаме, ама нејќеме да признаеме дека врска немаме, па подобро е да го нападнеме оној кој навистина пробува нешто добро да направи за нас... и после „овој ни е крив, оној ни е крив“
. Сами сме си криви, никој не ни е крив.
